สัจจธรรม...บัวสี่เหล่า

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ เช่น เลือกที่จะเป็นคนดี เลือกที่จะเป็นครูดี และหากเลือกได้ ทุกคนก็อยากพบเจอแต่กัลยาณมิตรที่ดี... แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงเราต้องพบเจอกับคนมากหน้าหลายตา หลากหลายความคิด หลากหลายความต้องการ...ตามพื้นฐานกิเลส..ความแตกต่างของแต่ละบุคคล ทั้งในระดับองค์กร ระดับกลุ่มเรียน...กลุ่มคนที่มาทำกิจการงานร่วมกันจึงฉายภาพสภาวะแห่งบัวสี่เหล่าออกมาให้เห็นได้ทุกระดับ...ทักษะครูที่จำเป็นคือการบริหารจัดการบัวสี่เหล่านี้ให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกันได้อย่างไร?...ที่สำคัญจะต้องบริหารจัดการสภาวะบัวสี่เหล่าภายในตัวตนของครูเองด้วย ซึ่งเป็นสิ่งยาก แต่ฝึกได้ค่ะ...ศาสตร์และศิลป์ของคนเป็นครู..ศาสตร์และศิลป์ของคนเรียนครู...