โรงเรียนมัธยมขยายโอกาสไม่ใช่่โรงเรียนประจำอำเภอ แต่เป็นโรงเรียนชายขอบที่เอื้อให้นักเรียนในถิ่นได้มีที่เรียนในระดับสูงขึ้น ได้ขยายพรมแดนการเรียนรู้ในระบบการศึกษาของรัฐโดยไม่ทิ้งถิ่น โรงเรียนทุ่งสงวิทยาก็เป็นหนึ่งในบริบทนี้ ผู้ปกครองนักเรียนส่วนใหญ่มีอาชีพทำสวนยางพารา นักเรียนมีรายได้มาโรงเรียนโดยเฉลี่ยวันละไม่ต่ำกว่าคนละหนึ่งร้อยบาท ด้วยความเห็นชอบของผู้บริหารครูฝึกของเราจึงไดิริเริ่มโครงการอยู่ดีกินดีด้วยการทำบัญชีรายรับรายจ่ายบูรณาการเข้ากับการสอนคณิตศาสตร์ ซึ่งช่วยให้นักเรียนรู้จักตนเอง สามารถสร้างโครงงานการเรียนรู้ได้อีกมากมาย ขยายเครือข่ายเป็นกิจกรรมชุมนุมวิถิพอเพียงเกิดขึ้นตามมา "ทุ่งสงวิทยาจึงเป็นหนึ่งในโรงเรียนวิถีพอเพียงที่ รักพ่อ เชื่อพ่อ รู้จักพอ" รูปธรรมการปฏิบัติที่นี่มีคำตอบ... ขอชื่นชมค่ะ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น